Ga maar!
Ik heb over je gedroomd
voor de eerste keer in mijn leven
Je liep nonchalant
alsof je wilde zeggen dat het je niets deed
keek mij niet eens aan
Langzaam slenterde je door de lange gang
met steriele witte muren zonder pracht
waarin je aan het eind verdween
Ik begrijp
dit was ons afscheid
nietszeggend
verdwijnend
in het niets
ga maar.
Reacties op dit gedicht
| Cora (ZIJ): | Donderdag, april 05, 2007 12:41 |
| Zeer intens gedicht, |
|
| De kleine Vos: | Donderdag, april 05, 2007 12:39 |
| Lief dat je zegt ga maar.Maar de pijn in je gedicht is voelbaar.Liefs Sonja | |
| sunset: | Dinsdag, april 03, 2007 11:30 |
| Afsluitende verwerking (hoop ik dan maar voor jou). En toch proef ik onderhuids heel verdrietig verlangen. En ook ongelovend onbegrip. Liefs en mijn meelevende genegenheid, sunset |
|
| remie: | Dinsdag, april 03, 2007 07:26 |
| gevoel van loslaten...liefs remie | |
| Fairouz: | Dinsdag, april 03, 2007 01:38 |
| Indringend gedicht Fairouz | |
