Het woord "soms" heeft geen besef meer,
het is niet meer als de verandering van het weer..
Waarom gebeurd mij dit altijd?
En ben ik de enige die van alles word verwijt..
Waarom worden mijn liefde en eerlijkheid gebruikt als dolk in mijn eigen rug?
En krijg ik wat ik geef nooit terug..
Waarom word ik gestraft voor de liefde die ik gaf?
En was het altijd al te laat voordat ik de dingen helder zag..
Waarom moet ik mijn goede bedoelingen laten varen?
Om al die foute mensen te evenaren..
Waarom worden dingen altijd uit verband getrokken zodat ze zich beter voelen?
Zouden ze het dan persoonlijk naar mij bedoelen..
Of vinden ze mij kwetsen niet erg?
zodat de wereld hun niet erop aankijkt tot in been en merg..
Waarom lijkt het alsof iedereen mij pijn moet doen?
Misschien omdat dat ook zo is, vroeger, nu en toen..
Waarom ben ik altijd alleen?
Ook al zijn er mensen om me heen, ik voel er geen..
Waarom begrijpt niemand hoe ik me voel?
En is mijn leven weer 1 groot donker gat en warboel..
Waarom duurt het zo lang voor ik iemand vind?
Iemand die mij respecteerd en mij vertrouwd en met mijn liefde en eerlijkheid om kan gaan als een kind..
Waarom is mijn dochtertje de enigste die mij neemt zoals ik ben?
Misschien omdat zij de enigste is die mij door en door begrijpen ken..
Waarom is zij het die de klappen krijgt als mama weer verdrietig is?
En voeld zij als geen ander mijn gemis..
Waarom zal ik op al deze vragen geen antwoord vinden?
Misschien omdat ik de verkeerde mensen aan me wil binden..
Ik ga nu niet meer vragen waarom,
heb eeuwige liefde van een klein meisje..wat ben ik stom :)