Denk niet dat je ooit begrijpt waarom ik altijd naar je opkeek, terwijl je hard was en ik vroeger veel te soft leek... ik zie het nog steeds,
m'n vader aan het werk
en ik vraag me af hoe het komt dat je zo sterk bent... heb ik het zelfde?
is mij dat ook gegeven dan... met het verleden waar jij zo goed mee leven kan... als ik aanklop met problemen dan weet ik dat je opendoet. maar toen ik jonger was dan dit en ik zelf niet geloofde dat je zoveel pijn had. heb ik jou vervloekt zoveel dat het nog zeer doet... omdat ik nooit als jou kon zijn het altijd maar meer moest...
ik heb geleerd van de fouten die ik heb gemaakt niet alles loopt zoals jij dat wilt maar kijk vooruit... mij geleerd om door te vechten,
mij geleerd om door te gaan... maar tranen vervliegen en beelden vervagen... verankerd is de liefde,
wat over blijft zijn vragen... ben ik nu wel geworden wie je wou dat ik was,
toen je laatst is naar me keek en je jou in me zag...