De soldaat 14-18
Het moest er eens van komen
hij was nog jong, maar het leger heeft hem mee genomen
om te vechten voor het vaderland, gewapend van hand tot tand
hij zit daar bijna eenzaam op z’n post aan het front
waar menig soldaat, het leven laat
verschillende vrienden heeft hij niet meer terug zien komen
hij ziet ze terug s’avonds in z’n dromen
hij vraagt zich af waarom dat geweld
is het niet zo dat elk leven telt
zijn post heeft hij na een tijd, zomaar in shock verlaten
maar nu kan hij niet meer verder praten
aan een executiepaal vond hij rust
toen zijn leven door een kogelregen werd uitgeblust
hij was nog jong, maar het leger heeft hem mee genomen
om te vechten voor het vaderland, gewapend van hand tot tand
hij zit daar bijna eenzaam op z’n post aan het front
waar menig soldaat, het leven laat
verschillende vrienden heeft hij niet meer terug zien komen
hij ziet ze terug s’avonds in z’n dromen
hij vraagt zich af waarom dat geweld
is het niet zo dat elk leven telt
zijn post heeft hij na een tijd, zomaar in shock verlaten
maar nu kan hij niet meer verder praten
aan een executiepaal vond hij rust
toen zijn leven door een kogelregen werd uitgeblust
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Palmans | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||