Op de vlucht!
Op de vlucht!
Ze rent steeds harder!
Ze is op de vlucht!
Ze roept om hulp!
Maar er is niemand die reageert!
Het komt steeds dichterbij,
Maar hoe hard ze ook rent,
hoe hard ze ook probeert.
Hoe vaak ze ook vlucht..
het laat haar niet met rust!
ze roept steeds harder,
Maar er is niemand die haar helpt,
Er is niemand die komt, om haar te redden..
Ze is zo bang, haar hart slaat veel te snel,
En ze krijgt bijna geen lucht.
Maar hoe hard ze ook om hulp roept,
Er is niemand die haar komt verlossen van
deze vlucht.
Ze is zo bang, en voelt zich zo eenzaam..
Hulpeloos alleen in de steek gelaten.
Haar achtervolger komt steeds dichterbij
En niemand heeft het in de gaten!
T heeft haar bijna te pakken!
T Komt altijd in de nachten!
Ze rent maar tevergeefs,..
het is al te laat!
Ze kon er eigenlijk op wachten!
Ze is alweer in gehaald door achtervolger,
Ja ze is al weer ingehaald door haar bange
gedachten!
Reacties op dit gedicht
| N@D!ne: | Donderdag, april 05, 2007 21:11 |
| steeds weer herhaal ik wat ik zeg.. maar zo mooi weer geschreven,, ook weer zo waar je ergste vijand je gedachten. liefs nadine |
|
| De kleine Vos: | Woensdag, april 04, 2007 08:18 |
| Je gedicht ontroerd me.Liefs Sonja | |
Over dit gedicht
| Auteur: Marieke 11 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 april 2007 | ||
| Thema's: | ||