jouw ogen
jouw ogen schieten vuur
laaien op bij kleine vonk
je handen spreken klare taal
die woorden kunnen vormen
en steeds opnieuw zie ik je schreeuwen
kreten zonder eigen taal
veroorzakend die flash back
naar een onbegrijpelijk verhaal
jouw ogen schieten vuur
bij het zeggen van die woorden
een hartverslindend gebaar
dat waarheid doet vermoorden
waar eigen wereld overblijft
en ik sta heen te kijken
als je angst weer inlijft
en de virtuoze van het liegen
de enige reële weg zal lijken
jouw ogen schieten vuur
ach ja laat ze maar doen
je hebt lief en graag gezien
herbelevend die momenten
zo zie ik je nu, dezelfde als toen
in die leegte onvoorzien
zwaaiend naar de kilte
als een schim, zo ongezien
die ik eindeloos verdien
Reacties op dit gedicht
| Fata Morgana: | Woensdag, april 04, 2007 23:12 |
| Heerlijk om te lezen....invoelend geschreven, Fatazwaai | |
| sunset: | Woensdag, april 04, 2007 18:28 |
| Droeve maar o zo prachtige poëzie. Liefs, sunset |
|
| lonely 1: | Woensdag, april 04, 2007 13:33 |
| fouten hebben we allemaal gemaakt, daarom verdien je het nog niet om eindeloos onopgemerkt te blijven, en zolang die ogen vuur spuwen als ze jou terugzien, denk ik dat ze je dan echt wel opmerken :) liefs en xxxjes, hilde (zit ik er weer naast? :) ) |
|
| dichterbij: | Woensdag, april 04, 2007 12:57 |
| mooi lieve groet |
|
| ManicManja: | Woensdag, april 04, 2007 11:50 |
| sprakeloos.. | |
| switi lobi: | Woensdag, april 04, 2007 10:57 |
| Indrukwekkend... Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: peersmans | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2007 | ||
| Thema's: | ||