Huil niet meer vannacht
Huil niet meer vannacht
mijn lief
mijn edelsteen,
mijn diamant
geslepen en gepolijst
door alle facetten van het leven
huil niet meer vannacht
mijn lief
ga maar rustig slapen
tot eens je adem stokt
mijn onbegrensde troostlied
en ons beider tranen
verdunnen het verdriet
mijn lief
mijn edelsteen,
mijn diamant
geslepen en gepolijst
door alle facetten van het leven
huil niet meer vannacht
mijn lief
ga maar rustig slapen
tot eens je adem stokt
mijn onbegrensde troostlied
en ons beider tranen
verdunnen het verdriet
Reacties op dit gedicht
| remie: | Woensdag, april 04, 2007 20:40 |
| ik kan je verdriet begrijpen, heb zelf eens zo gesmeekt om een eind...ga maar liefste je mag....liefs remie | |
| hiljaa: | Woensdag, april 04, 2007 18:42 |
| intens droefmooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Will Hanssen: | Woensdag, april 04, 2007 17:22 |
| Heel mooi verwoord Anneke. Liefs, Will |
|
| sunset: | Woensdag, april 04, 2007 17:22 |
| Delend troostend steunend verwoord. Liefs, sunset |
|
| Oorlam: | Woensdag, april 04, 2007 15:53 |
| troostvol geschreven | |
| Amon: | Woensdag, april 04, 2007 15:45 |
| zeg, is u familie van ene Sonja? hehehehehe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Bakker |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2007 | ||
| Thema's: | ||