Nu al een tydje goede vrienden.
Vertellen alles aan elkaar.
Ik zou niet weten wat ik zonder je moet.
Begrypen elkaar met één gebaar.
Maar stiekem, heel diep in myn hart.
Voel ik meer voor je, dan alleen vrienden zyn.
Ik weet dat het niet kan,
Maar schatje, het doet myzelf ook pyn.
Het doet me veel, heel veel verdriet.
Ik kryg je niet uit myn gedachten,
Dag en nacht ben je in myn hoofd.
Je bent eigenlyk net als drugs,
Een blik, en ik ben verdoofd.
Ik wil je vergeten, qua liefde dan.
Maar het zal moeilyk blyven.
Ik kan er gewoon niks aan doen.
Vandaar dat ik dit gedicht ging schryven.