Boom bind beest
'Het liefst hield ik het bij het oude'
sprak ze met gedegen tegenzin
Het parket dat onder haar hakken kraakte
Zucht instemmend en schikte in
De lengte van haar haast houten benen
Volgden de twijfel in mijn blik
Kippenvel dat licht aan het oppervlak kwam
Conflict dat in der minne werd geschikt
Ze aaide de armleuning van haar stoel
'In alle eerlijkheid zie ik het niet meer zitten'
de klok zweeg en stopte met tikken
Vacuum dat leek op dollemansritten
Hoekig stond ze op en maakte haar vertrek
Ik vergat haar te zeggen dat het me speet
De onvolkomenheden waren erin geslopen
Niet van elkaar houden is niet wat men bewust deed
Het grote verlaten is begonnen vanaf de eerste dag
Dat zij in haar ogen droevig smachtte
Op een totale overlevering aan ware liefde
Daarin vastbeet en er vergeefs op wachtte
'Een afscheidszoen lijkt me niet meer op z'n plaats'
ze had haast en liet ons leven samen achter
Grootste plannen met een ander brandend verlangen
ik de hond die vastgebonden aan boom een zomer lang
nog op zijn baasje wachtte
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2007 | ||
| Thema's: | ||