Ik heb het opslot gedaan.
Had ik maar een sleutel om het echt te doen
Alsof ik aan de andere kant van een deur ben gaan staan.
Maar ik zit gevangen en ben aan het verdwalen in de tijd van toen.

Ik ben de toekomst haastig ingegaan.
Maar streupel daar nu rond zonder mijn dromen.
Alsof het leven wat ik doe leven, geleefd word als slechts bedrog, schijn of zoals leven in een waan.
Omdat je zonder stappen op het pad te zetten nergens doorheen de werkelijkheid uit zal kunnen komen.

Ik heb het opslot gedaan.
is wat ik zachtjes tegen mezelf fluister.
Er bestaat geen traan.
Spreekt tot mij een stem waarnaar ik stil stiekem naar luister.
Ik kijk uit het raam vanuit de trein naar buiten om te zien hoe verder mijn pijn en verdriet achter de horizon tot het niets vervliegd. Hoe ik steeds vrijer word door een ander stuk gevoel in te betreden.

was het maar in een oneindigheid.
voor altijd de gedachten open.
gestorven in die drukkende tegenstrijd.
Gewoon gerustloos verder de liefde in kunnen gaan lopen.
Mischien wel in de hoop dat het me alsnog een keer verleid.
Naar ware geluk in plaats van gelogen liefde kunnen gaan hopen.

Is wat ik bedacht van achter uit het raam in de trein.
terwijl ik steeds verder weg ben aan het begaan van al mijn pijn.
Waarom is deze droom enkel en alleen maar schijn>
En Waarom voelt het alsof ik voor altijd in dit verdriet zal moeten zijn.

Is wat ik bedacht starend vanuit het raam dat mij meeneemt in de trein.