Ik wil niet praten, ik wil niet zwijgen
Ik wil niet smeken, ik wil niet dreigen
Maar elke stap gezet doet me zeer
Ik ben zo onzeker, ik kan zo niet meer
Kunnen ze niet zien
Dat ik het écht goed bedoel, misschien
Ik voel me zo klein, zo machteloos
Zo wil ik niet zijn, ik maak me zo boos
Ik trek me van alles, té veel aan
Maar soms laat ik alles, aan me voorbij gaan
Wisselend emotie, boos en verdriet
Boosheid kan ik vertalen, maar verdwijnen doet het niet
Soms voel ik me overbodig
Ik heb niemand meer nodig
Ik ben enkel nog een last
Die niet in het rijtje past
Zo onzeker, maar waarom
Geeft daar iemand nog wel iets om
Ik weet niet wat ik nog wil weten
Soms wil ik alles wel vergeten
Ik ben zo bang, verkeerd te zeggen
Al probeer ik het opzij te leggen
Wantrouwen heeft een sterkte wil
Van binnen zo druk, en toch zo stil…
*broken angel*: | Donderdag, april 05, 2007 17:25 |
sterk.. :) blijkbaar zit je met heel veel problemen in je hoofd:) kusje X |
|
zwart-wit-denker: | Woensdag, april 04, 2007 23:11 |
wow...echt heel erg herkenbaar! veel sterkte met alles! xxx |
|
sensi: | Woensdag, april 04, 2007 22:51 |
Je bent uniek, er bestaan geen "rijtjes". Gevoeligheid, medeleven, het aantrekken van ... zijn best mooie eigenschappen. Mooi neergeschreven ook. Je mag best trots zijn op jezelf!! Liefs |
|
Dreamlover: | Woensdag, april 04, 2007 22:35 |
Mooie verwoord lieve Moon...en herkenbaar ook. Mag ik je sterkte toewensen. Liefs Dreamlover |
|
lexx: | Woensdag, april 04, 2007 21:24 |
Mooi stukje! Een een geruisloze worsteling in jezelf.Is oke,zolang het "eenzaamheidsmonster" niet de touwtjes in handen krijgt :) |
|
Auteur: -MoonFlower- | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 04 april 2007 | ||
Thema's: |