Terugblik
Terugblik
Als ik later terugkijk op mijn jeugd,
zal het een groot zwart gat zijn.
Met nauwlijks hoorgtepunten en vreugd,
als ik daaraan denk doet het pijn.
Mijn basisschool tijd is verpest door pesten,
ik haat de mensen die dit hebben gedaan.
Jullie dachten de beste te zijn maar waren de slechtsten,
en iedereen keek het gewoon aan.
Zonder een woord te zeggen,
jullie waren gewoon hun grenzen aan het verleggen.
Als ik kijk naar de afgelopen 2 jaren,
kan ik alleen maar voor me uit staren.
Bij alle kl*te dingen kan ik niet meer stilstaan,
maar het doet zoveel pijn dat ik niet verder kan gaan.
Ik heb 14 mensen verloren waar ik zielsveel van hou,
als ik er weer aan denk krijg ik het koud.
Ik ben in een heel diep dal beland,
op de diepst mogelijke bodem gestrand.
Het is ontzettend moeilijk om eruit te komen,
en het enige wat ik kan doen is dromen.
Dromen over hoe het was geweest met jullie nog in mijn leven
hoe het zou zijn het leven op te geven.
Want leven zonder jullie is geen leven,
dus ik heb genoeg redenen om het op te geven.
Reacties op dit gedicht
| Evi: | Dinsdag, februari 05, 2002 19:22 |
| ik snap wat je bedoel ik zit er nu in, maar 14 mensen verloren, is veel, vergeet ze niet, sterkte, k*s e heel veel liefs Evi | |
| artofmosai: | Dinsdag, februari 05, 2002 13:24 |
| ik ben er geweest weet je bedoelt...onechte vrienden zijn als herfst bladeren die worden overal gevonden,echte vrienden zijn als diamanten waardevol maar schaars...schouders naar achteren kin in de lucht wat er ook gebeurt er ligt altijd wat leuks in het verschiet....als ik uit een dal kan komen kan jij het ook groetjes | |
| Kayleigh: | Dinsdag, februari 05, 2002 12:28 |
| Je kan gelukkig positief zijn over de toekomst. Je hebt een nare periode achter de rug. Het van je afschrijven is heel goed, zal je ook helpen bij je verwerking. En weet je? Je komt er wel! Liefs Kayleigh... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: No Angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||