Zeeland, o Zeeland
De wind laat haar zwoele adem woelen
over duinen, zee en strand
nergens niets kan evenaren
de geur van 't zilte zeeuwse zand
In mij stormachtig verlangen
naar de poel van kalmte, rust
naar deze rots in de branding
de vertrouwde gouden kust
Hoge golven groene grassen
erachter pauwt het paviljoen
zwaarden, ringen, een paar paarden
er is altijd iets te doen
Rokken, rode kralensnoeren
spelden, kapjes witte kant
niemand, niets zo eer- en heerlijk
als dit zee- en zomerland
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Donderdag, april 05, 2007 11:55 |
| Ik zou zo met je mee willen genieten van de Zeeuwse kust...en de wateren en het land, liefs Cobie mooi gedicht hoor |
|
Over dit gedicht
| Auteur: L_anne | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 april 2007 | ||
| Thema's: | ||