Oorlog
Een waar woord wordt hier geschreven.
Ik zit er gewoon van te beven.
Maar vergeet niet wij zijn ook dieren.
Maar wel het ergste,we zijn net gieren.
Laten we hopen dat G.od ons vergeeft.
Zodat Hij bij ons aangezicht niet beeft.
Zijn Zoon heeft hij ons gezonden.
Om te snoeren al die slechte monden.
Niet de mens zelf doet het meid.
Het is het kwade wat ons scheidt.
Maar eens zal het recht zegevieren.
Zodat het kwade ons nooit meer kan klieren.
Argeloos vliegen wij in zijn muil.
En hij blijft maar graven voor ons die kuil.
Ik zeg: Kom maar op ik ben voor jou niet bang.
Zodat we het kwade grijpen met zijn allen in de tang.
Mathilda.
Ik zit er gewoon van te beven.
Maar vergeet niet wij zijn ook dieren.
Maar wel het ergste,we zijn net gieren.
Laten we hopen dat G.od ons vergeeft.
Zodat Hij bij ons aangezicht niet beeft.
Zijn Zoon heeft hij ons gezonden.
Om te snoeren al die slechte monden.
Niet de mens zelf doet het meid.
Het is het kwade wat ons scheidt.
Maar eens zal het recht zegevieren.
Zodat het kwade ons nooit meer kan klieren.
Argeloos vliegen wij in zijn muil.
En hij blijft maar graven voor ons die kuil.
Ik zeg: Kom maar op ik ben voor jou niet bang.
Zodat we het kwade grijpen met zijn allen in de tang.
Mathilda.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, februari 06, 2002 01:25 |
| Verontwaardiging is een heleboel energie die vrij komt om aan te wenden. Als ik het goed begrijp spreek je ook je dochter aan, van wie je bij een ander gedicht niet te scheiden bleek. Gelukkig maar. Een groetje voor jullie samen, Hans |
|
| Vermeulen Rudy: | Dinsdag, februari 05, 2002 18:12 |
| ..al het goede of veranderingen beginnen bij je zelf.... mooi verwoord.. groeten rudy. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mathilda | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||