Ik haat je..
Ik zie je lopen, ik hoor je praten
Ik walg van binnen
Al die tijd verloren
Ik had je nooit moeten beminnen
Al die verspilde dagen
Dat ik om je heb liggen huilen
Altijd dacht ik dat jij de enige was
Bij wie ik zou kunnen schuilen
Maar niets bleek minder waar
Je bent een onbetrouwbare hond
Bleek keer na keer, telkens weer
Nadat je mijn vertrouwen schond
Ik had je nooit moeten beminnen
Ik had je nooit moeten zien staan
Want wat ik voel weet ik nietmeer
Zo'n vreselijke haat kan alleen uit ware liefde zijn ontstaan..
Reacties op dit gedicht
| Sharab: | Donderdag, april 12, 2007 16:44 |
| GOED, echt goed! Vooral die laatste zin! Muy bien! | |
| Liita*: | Vrijdag, april 06, 2007 08:24 |
| prachtig geschreven! ik begrijp helemaal hoe je je voelt .. sterkte x | |
| lill: | Donderdag, april 05, 2007 23:05 |
| ken veel hierin terug... klote is dat heh! maar daar leer je van... hard worden word je van vallen en opstaan...!! liefs | |
| lill: | Donderdag, april 05, 2007 23:05 |
| red one: | Donderdag, april 05, 2007 22:57 |
| tja, weet hier niets zinnigs op te zeggen.. haat, is het echt haat.. sterkte redje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: krowk | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 05 april 2007 | ||
| Thema's: | ||