Waarom?
Ik vind het leven geen enorm feest,
maar een constante zinloze strijd
want op welke manier je ook vecht,
verliezen doe je altijd.
De strijd om maandelijks rond te komen,
om simpelweg te overleven,
is voor zowel arm als rijk
een gevecht dat stress zal geven.
De liefde, die vaak zo mooi begint,
eindigt altijd met veel verdriet
en de meeste langdurige relaties
blijken achteraf toch zo stabiel nog niet.
Gevechten tegen een ziekte
worden in veel gevallen verloren
en als je de ziekte tóch overwint
zullen de gevolgen en de angst je leven verstoren.
Velen voeren strijd met 'de instanties'
voor het verkrijgen van hun recht,
bijvoorbeeld uitkering, hulpmiddelen of gewoon steun,
maar de resultaten zijn doorgaans heel slecht.
Dan praat ik nog niet eens over oorlogen,
over echte dodelijke gevechten, wereldwijd.
Dát zijn de meest duidelijke voorbeelden
van eeuwigdurende, zinloze, altijd verloren, strijd.
Zo vecht de mens zijn leven lang
voor een vredig, veilig, gelukkig bestaan.
De gevechten zijn vaak moeilijk en zwaar
en eindigen meestal in een traan.
Zelfs wanneer men een strijd gewonnen heeft
zal men niet lang vrolijk kunnen zijn,
want een mensenleven kent geen rust,
maar heel veel vormen van pijn.
Vanaf het moment dat we worden verwekt
voeren we wel enige vorm van strijd
en ons allerlaatste gevecht
wint Magere Hein ALTIJD.
Waar doen we dit toch allemaal voor?
Waarom hangt de mens zo aan zijn leven?
We hebben toch meer pijn en verdriet dan plezier?
Kan iemand mij hierop antwoord geven?
Reacties op dit gedicht
| _Rose_: | Woensdag, mei 27, 2009 21:41 |
| uit je gedicht lees ik dat je de zin van het leven niet meer ziet. Hoop dat jij het zal terugvinden. Knuffel |
|
| sunset: | Vrijdag, april 06, 2007 10:02 |
| Tja, een glas is half vol of half leeg. Beiden zeggen hetzelfde. Dus aan jou de keus. Maar geloof me, als jij je steeds maar in jouw zwartgalligheid lijft wentelen, dan leef je niet meer werkelijk. Want wie het mooie niet meer kan zien, is blind en gestorven. Liefs en heel fijne Pasen wens ik je toe, sunset |
|
| sensi: | Vrijdag, april 06, 2007 07:53 |
| Als we geen pijn en verdriet zouden kennen, wisten we ook niet hoe ''goed'' zou aanvoelen! Bewust weten en voelen wanneer je gelukkig bent, is zeker zo belangrijk! liefs |
|
| red one: | Vrijdag, april 06, 2007 07:28 |
| omdat niemand dood wil, en we nu eenmaal leven zal je toch moeten leven zolang je leeft, knuff redje | |
| Windwhisper: | Vrijdag, april 06, 2007 07:24 |
| Ondanks dat het leven hard is ben ik toch wel vaak gelukkig, met zonnestraaltjes met de liefde in mijn hart met het prille mooie van elke nieuwe lente en met een warm lachje denk ik vaak terug aan het begin van de liefde aan het ogenblik van geluk en warmte toen mijn kindjes geboren werden en ook als mijn kleinkinderen zo blij zijn....er zijn zoveel mooie dingen, nee ik wil het leven nooit verafschuwen, het is mij zo lief Sterkte Cobie, met liefs |
|
| rovago: | Vrijdag, april 06, 2007 02:28 |
| Het is waar meid, het leven is een harde strijd. Maar ik denk dat als wij terug blikken dat er ook wel goede en pretige dingen zijn, al was het maar een straaltje zon, de glimlach van een kind. De moed erin Berin. Ik heb heel wat meegemaakt en nog toch tracht ik van ieder aangenaam moment te genieten, OOK DOEN HOOR. Liefs. Den Bompa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Berin | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2007 | ||
| Thema's: | ||