Met een bevend hand als een kind
begin ik meer en meer over hem te schrijven,
wanneer het enige wat ik wil is hem gewoon vergeten.

Maar wat doe je als je dat gevoel van liefde
Gewoon niet weet te plaatsen?
Hou ik echt wel van hem of is het
Enkel een gevoel dat ik niet kan aanvaarden?

Is het enkel fysiek dat ik me aangetrokken
Voel tot hem of is het meer dan dat?
Moet ik het hem vertellen wat ik voel?

Of moet ik zwijgen?
Wie zal het me vertellen…
Moet ik het aanvaarden en
met hem in mijn hoofd verder leven?

Moet ik hem vergeten?
Ik weet eens niet hoe ik dat moet doen,
als ik steeds aan hem moet denken.

En als ik steeds meer over hem begin te schijven.
Misschien is dat gewoon een fase
dat ik als tiener moet meemaken.
Ik wist niet dat het zo ingewikkeld ging zijn.

En dat het zoveel zorgen en pijn met zich ging meebrengen…
Ik wou dat ik kon teruggaan naar de tijd waar
ik nog niets wist en in alles geloofde.

Aan de toekomst ontsnap je niet.
Het leven gaat zo snel.
Ik wil niet oud worden met de gedachte
dat ik niet geleefd heb…