Toen je op mijn email reageerde...
Met die paar simpele woorden waarin je me iets beweerde.. Je schreef
"ik zal jou ook nooit vergeten".

Toen besefte ik dat het je allang niet meer deerde.
Waarom wou ik het nooit weten?
terwijl dat ik het toch al wist?
Is het mischien door de pijn wat ik mezelf geef,
met de weet dat ik me in je had vergist?

Je schreef "ik zal jou ook nooit vergeten..."
Die waarheid had ik verborgen verstopt en voor mezelf bedekt.
De angst dat ik iets van je had gemist

ik dacht "laat mij slapen en zorg dat ik nooit word gewekt.
Ik durfde het niet bij mij binnen te laten komen.
Bang dat ik het allemaal niet goed meer zou kunnen maken.
Ik liet me zelf gewoon dromen.

Omdat de woorden " IK ZAL JOU OOK NOOIT VERGETEN"
Me anders veel te hard hadden kunnen raken.
omdat het jou niet deerde..
besefte ik toen je op mijn email reageerde