De storm die nooit zal liggen.
Wie zal mijn tranen vangen
Als zij zich geen weg meer kunnen banen
Door de wegen die zich kruisen
Met paard en wagen trotseren wij
De wegen die reeds belopen zijn,
De waterval van zoete tranen
En de storm die nooit zal liggen
Jij bent mijn witte prins
Dit is de dag waarop we dromen
Alles lijkt te zijn verloren-
Als ik mijn ogen sluit.
Als zij zich geen weg meer kunnen banen
Door de wegen die zich kruisen
Met paard en wagen trotseren wij
De wegen die reeds belopen zijn,
De waterval van zoete tranen
En de storm die nooit zal liggen
Jij bent mijn witte prins
Dit is de dag waarop we dromen
Alles lijkt te zijn verloren-
Als ik mijn ogen sluit.
Reacties op dit gedicht
| maikel B: | Maandag, augustus 10, 2009 19:03 |
| mooi !!! | |
| Kim rc: | Zondag, april 08, 2007 15:08 |
| mooi :) | |
| Free@Bird: | Zondag, april 08, 2007 12:55 |
| Mooi gedicht met veel gevoel erin Liefs kerima |
|
| kerima ellouise: | Zondag, april 08, 2007 12:17 |
| mooi zachtdroef geschreven...om even de ogen te sluiten en de angst om verliezen te voelen... liefs, kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Phoweyk | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 april 2007 | ||
| Thema's: | ||