Het gekwetste kind
Het gekwetste kind
En als je door jouw pijn,
nergens meer
schelpen ziet
om te schuilen,
Dan moet ik
stilletjes huilen...
Jij die je terugtrekt
in je schulp.
meimerend
over een
gefantaseerde
wereld...
wereld...
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Zondag, april 08, 2007 13:43 |
| Ze trekt zich terug koesterend in haar schelp en droomt haar leven veilig. Liefs Cobie ze hoort de zee |
|
| kerima ellouise: | Zondag, april 08, 2007 12:22 |
| mooi! om even naar een schelp op zoek te gaan en mijmerend naar het geruis te luisteren liefs kerima ellouise |
|
| [zwarte engel]: | Zondag, april 08, 2007 12:17 |
| mooi ja.. | |
| Phoweyk: | Zondag, april 08, 2007 11:51 |
| Mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: ReBelle | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 april 2007 | ||
| Thema's: | ||