Het is nu bijna een jaar geleden, dat je ziel je lichaam verliet,
Een heel jaar geleden, maar nog zoveel verdriet.

Je ogen, je stem, je lach,
dat is wat ik zie, aan het einde van de dag.
Want na een jaar tijd, gaat er nog geen dag voorbij,
dat je voor het slapen gaan, niet in gedachte bent bij mij.

Die lege plek op de bank, die zal altijd wel blijven.
En iedere keer als ik er langsloop, zal ik even zwijgen.
Iedere vogel wat ik zie, is een herinering aan jou,
Iedere traan van verdriet, laat zien hoeveel ik van je hou.

Ik weet dat je van terug kijken op huilen, lachen moet,
en van terug kijken op lachen, huilen moet.
maar als ik terug denk opa, huil ik bij allebei, dus het is nooit goed.

Want t liefst wil ik niet terug hoeven te denken, ik wil je naast me hebben staan.
Ik zou willen, dat ik u nooit had hoeven te laten gaan.
Maar aan bijna alles komt een einde, zo ook aan u leven,
maar niet aan mijn liefde voor u, want ik zal altijd om u blijven geven.

Opa, bedankt voor de mooie heringeringen, en momenten.
Bedankt voor alle leuke dingen, ik zal ze in mijn hoofd prenten.
Bedankt voor dat kleine kneepje in mijn arm, dat mij liet weten dat je me zag,
Opa iedere keer dat ik in mijn leven iets moois meemaak,
vergeet dan niet, dat ik ook naar u lach.

Met alle kostbare heringeren in mijn lichaam, breng ik je deze laatste groet,
vaarwel lieve opa, waar je ook bent, het ga je goed.