spreken
ik kan spreken zonder woorden
en praten zonder mij
ik kan mij zijn zonder praten
en hoor woorden zonder
ze te verstaan.
dat klinkt ingewikkeld
en dat is het ook wel
maar spreken doet de
Geest soms via mijn mond
en dan praat ik zonder mijn woorden
en mijzelf zijn gaat het beste
als ik niet hoef te reageren
als er geen mensen zijn om
verwachtingen aan waar te maken
maar ik gewoon mezelf kan zijn
ik hoor woorden zonder horen
diep in mijn hart
en die woorden zijn geen woorden
meer een soort van zuchten
die ik niet versta
-18 maart-
en praten zonder mij
ik kan mij zijn zonder praten
en hoor woorden zonder
ze te verstaan.
dat klinkt ingewikkeld
en dat is het ook wel
maar spreken doet de
Geest soms via mijn mond
en dan praat ik zonder mijn woorden
en mijzelf zijn gaat het beste
als ik niet hoef te reageren
als er geen mensen zijn om
verwachtingen aan waar te maken
maar ik gewoon mezelf kan zijn
ik hoor woorden zonder horen
diep in mijn hart
en die woorden zijn geen woorden
meer een soort van zuchten
die ik niet versta
-18 maart-
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, april 10, 2007 22:32 |
| eens wil iemand weten wie je bent, jou omringen, je laten komen tot hetgeen je nog niet samen kent. hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vat | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2007 | ||
| Thema's: | ||