de schaduwzijde van het bestaan
De laatste gedachte dreef
mee met het slootwater
En aan de horizon
restte niets anders dan de karmijnrode zon
die langzaam verdween in de eindeloze leegte
God heeft gefaald...
mee met het slootwater
En aan de horizon
restte niets anders dan de karmijnrode zon
die langzaam verdween in de eindeloze leegte
God heeft gefaald...
Reacties op dit gedicht
| the scarlet pimpernel: | Donderdag, januari 30, 2003 18:09 |
| Vreemd dat 'k hier vroeger nooit een reactie op gegeven heb. Het is nochtans je beste gedicht dat je (naar mijn weten) ooit geschreven hebt. Vreemd vreemd. Ilse |
|
| liesbeth: | Donderdag, februari 07, 2002 21:38 |
| HEEL MOOI GEDICHT, prachtige woordspeling!!! groetjes, Liesbeth |
|
| Hans Winter: | Woensdag, februari 06, 2002 02:14 |
| Je laatste gedachte is wat langer dan je laatste zin, denk ik, al is dat niet te zien in het donker van de lange nacht. Met een groetje, Hans |
|
| sammy de zutter: | Dinsdag, februari 05, 2002 20:41 |
| Doet hij wel es vaker hoor is dan dat mensen ingrijpen moeten:) wonderen bestaan doch komen steeds van mensen dus mischien God ook wel Groetjes Sammeke. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: hannelore | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||