vaarwel
Wanneer je de magie niet meer voelt
En de zoete gedachte met het zoute zeewater wegspoelt
Voel dan de streling van het serene gefluister van de wind
En zie de dauw die de onschuld weerspiegelt van het jonge kind
Laat je meevoeren door de weerloze elven hier ver vandaan
Met je laatste blik gericht naar de treurende maan
Wanneer bij de opkomende, prille zon de laatste herinnering wegebt met het zeewater
Treur dan niet, afscheid is nooit voor eeuwig, tot ooit…later…
En de zoete gedachte met het zoute zeewater wegspoelt
Voel dan de streling van het serene gefluister van de wind
En zie de dauw die de onschuld weerspiegelt van het jonge kind
Laat je meevoeren door de weerloze elven hier ver vandaan
Met je laatste blik gericht naar de treurende maan
Wanneer bij de opkomende, prille zon de laatste herinnering wegebt met het zeewater
Treur dan niet, afscheid is nooit voor eeuwig, tot ooit…later…
Reacties op dit gedicht
| Ilse: | Zaterdag, februari 16, 2002 11:27 |
| wiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii superfantastischmachtigprachtig maa je wist al da'k d'r zo over dacht é |
|
| Evi: | Woensdag, februari 06, 2002 18:18 |
| heel mooi geschreven, ik kan me er erg goed in vinden, prachtig, blijf schrijven, heel veel liefs Evi | |
| Hans Winter: | Woensdag, februari 06, 2002 02:20 |
| Je hebt nog veel te vertellen, al hetgeen er in je op kan wellen, met de schoonheid van een mens die alles verenigt in een enkele wens. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: hannelore | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||