liefde en onbegrip

                                                 ik ben niet als jij
                                                 val niet op gedichten (zei jij mij)
                                                 om je in te halen
                                                 jou te verwonden
                                                 ik werp jou niet uit zinnen
                                                 om je dan weer op te vangen
                                                 met één enkele hand

                                                 (als afleidingsmanoeuvre
                                                 juist voor het bedrog ontdekt wordt)
                                                 houd jij mij weer vast
                                                 in mijn boosheid
                                                 waardoor ogen enkel nog etteren
                                                 en ik zelfs een blinde
                                                 zijn hoed vol licht steel

                                                 toon mij je verstopte hand
                                                 want het was geen toeval
                                                 dat ik op jouw woorden danste
                                                 ik wou je enkel maar mij tonen
                                                 en jij verstond ‘t verkeerd
                                                 liefde is een vrijwilligheid
                                                 beloven altijd een belofte

                                                 ik ben het juist
                                                 die gevoelens corrigeert
                                                 op ‘t einde van de zin
                                                 springt er een hoer te voorschijn
                                                 dicht jij haar ook lachen toe
                                                 - net als misbruik van gedichten -
                                                 en was ik eens te meer te min

                                                 wij die in de liefde kinderen zijn
                                                 zwijgen voor elk geschreeuw
                                                 en laten ons op stormdagen
                                                 door winden wegnemen
                                                 al zijn het valse tonen
                                                 van het juiste lied en lijkt vergeven
                                                 een giftige beet in de hand

                                                 wie bestraf je vandaag voor mijn liefde
                                                 of bestaat er een plaats
                                                 waarmee met het hele lijf geschreven wordt
                                                 hoe wij het feitelijk willen.
                                                 **********
                                                 sunset 11-04-2007
                                                 **********