(P.D.20) Woman at the balcony
Zie je daar die vrouw op de balkon”
Zei de kunstschilder ineens tot mij
Wel dat is iets dat ik niet verzon
Zij was de vogel en ik het ei
De vrouw draaide het hoofd even om
Starend niet droevig maar geensinds blij
Ze leek te praten en bleef toch stom
Of was ze niet van verf maar van klei
Ik keek naar die plaats in zijn salon
Maar daar hing het ganse schilderij
De zee de meeuwen de horizon
En alles kwam almaar dichterbij
Het was alsof ik nu in zee zwom
Alles ziende van uit die keerzij
Als een steeds herhalende rijkdom
Van oud dood maakt ook het nieuwe vrij
Zei de kunstschilder ineens tot mij
Wel dat is iets dat ik niet verzon
Zij was de vogel en ik het ei
De vrouw draaide het hoofd even om
Starend niet droevig maar geensinds blij
Ze leek te praten en bleef toch stom
Of was ze niet van verf maar van klei
Ik keek naar die plaats in zijn salon
Maar daar hing het ganse schilderij
De zee de meeuwen de horizon
En alles kwam almaar dichterbij
Het was alsof ik nu in zee zwom
Alles ziende van uit die keerzij
Als een steeds herhalende rijkdom
Van oud dood maakt ook het nieuwe vrij
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2007 | ||
| Thema's: | ||