het verwoestende vuur is gedoofd
maar nog steeds voel ik de stekende hitte
de eindeloze strijd is beeindigd maar
nog altijd gaat hij door in mijn gedachten
het vervuile water stroomt niet meer
me verzettend wordt ik nog meegespoelt

of is het heldere vuur pas gaan branden
zal het mijn beloofde rust tegemoetkomen
of zal het bittere as mijn ogen voorgoed verblinden
de strijd heeft zijn masker afgedaan en kijkt in de spiegel
het ziet zijn bedrieglijke schaduw niet waarmee
hij duisternis opwekt
of het giftige bloed die hij mijn aderen instuurt
zijn oprechte woorden bedekken zijn leugens en wandaden
zijn ten onrechte benoemde vijand twijfelt aan
haar eigen woorden
haar plotselinge zwakten worden ook haar fataal
wanneer ze zich laat meespoelen door de golven die op haar
neerstorten en haar een leeg dal insturen waar ze verdrinkt
maar net genoeg kracht uit haar uitgeputte ziel halen kan
om aan te spoelen op een kalm strand waar verdorde bladeren
die meegevoerd zijn door de wind haar omringen

de fatale verleidenis naar het terugvallen in het oude dal
herhalen zich dan ook tot in de eeuwigheid
de zure smaak die de strijd me geeft ruineert het welzijn
van mijn ziel
de strijd die ik als mijn vader heb mogen aanzien
wekt een weerzinwekkend gevoel bij me op waardoor ik op hem
afkeer
zijn ogen die als twee zwarte olijven mij aankijken
doen het helderste licht in mij doven
zijn beschuldigende woorden krassen in mijn lijf als
glasscherven

aangetrokken naar de rand
aannemend dat ik vliegen kan
elke emotie delend drink ik droge gevoelens die te ver gaan
gooi mijn schoonheid op het vuur en laat me branden
keer terug naar je ondergrond en laat me branden
totdat er geen lucht meer over is waardoor er niets meer
dan as overblijft
zwarte as die mijn longen bevuilt

zelf ziet de strijd de littekens niet
of het nu zijn herkenbare egoisme
of zijn onnozele blindheid
of zijn manier van het leiden van een zogenaamd gelukkig
leven met zijn dierbaren waar hij littekens achterlaat
littekens die hij met zijn woorden zelf goedkeurt
nooit zal hij de littekens zien en ze erkennen
grensloze littekens die in me krassen
grensloos



opgedragen aan mijn onnozele vader en zijn manier van
leven. een leven waar hij het leven van mijn dierbaren
heeft geruineerd , en dat tot de dag van vandaag,
nog steeds doet

ardalan.