Een foto
Het geluid van mijn camera
Zal het geluid van jou nooit overwinnen
Maar het zal de pijn verzachten
Maar overwinnen zal het niet
Alle foto’s verwijder ik
Vergeet ik
Of laat ik achter
Maar jou zal ik nooit verwijderen,
vergeten
of achterlaten
Jij zal uit de foto springen
En tot mij doordringen
Dat foto’s niks zeggen, of iets verzachten
Ze zijn plaatjes
Maar jij bent echt
Jij bent mijn levende foto…
Reacties op dit gedicht
| meizzie: | Woensdag, april 11, 2007 18:50 |
| nog gefeliciteer dan! :) k dicht als sinds m''n negende, maar pas rond m''n twaalfde werd ''t serieus, laat maar zeggen... momenteel ben k bezig met dichten in ''t engels, geeft een hoop nieuwe mogelijkheden ;) |
|
| meizzie: | Woensdag, april 11, 2007 17:25 |
| dankje voor ''t compliment :) je dicht goed hoor! voor dichten zijn geen regels, dat doe je op en met je gevoel... ;) toen ik twaalf was schreef ik ook al, blijven oefenen, dan wordt wat je schrijft steeds mooier en beter... xxmariek |
|
| meizzie: | Woensdag, april 11, 2007 17:04 |
| mooi.. :) maar, soms kunnen foto''s ook heel mooi zijn, als je ''''jij'''' even niet ziet, maar diegene dan toch op de foto kan zien... ;) xxmariek |
|
| remie: | Woensdag, april 11, 2007 16:58 |
| fotos nooit weggooien, het is een beeld van die tijd dat moment...een goede foto verteld een heel eigen verhaal...vertel me niets over foto''s soms zijn het er 500 op een dag...liefs remie | |
| -*-Maxxje!: | Woensdag, april 11, 2007 16:42 |
| Mooi! Liefs Mxime |
|
Over dit gedicht
| Auteur: _myself_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2007 | ||
| Thema's: | ||