In de hoek van de kamer
Ontwaakt uit geweld
Heb na jou uitbarsting
Tot honderd geteld

Voorzichtig bewegen
Rustig omhoog
Je staat dreigend te kijken
Hoe ik mijn tranen droog

Mijn hele lichaam beurs
Van het schoppen en het slaan
Overal blauwe plekken
Kan bijna niet meer staan

Je staat daar maar te wachten
Alsof ik weg zou gaan
Je houd me toch weer tegen
Ik kan het niet meer aan

Het zwart blijft in je ogen
Je houding boven mij
Jouw lichaam is te sterk
Je laat me nu niet vrij

Ik zal weer moeten wachten
Tot jij weer bent bedaard
En niet langer met je ogen
Zo strak naar mij staart

Misschien als je straks weg bent
Dat ik dan mijn spullen pak
Om nooit meer terug te keren
Naar de allergrootste zak

Mijn blauwe plekken zullen weggaan
Maar de pijn die daarbij hoort
Zal nog lang voor mij bevestigen
Jij bent werkelijk gestoord

Je handen niet meer op mijn lichaam
Niet langer om mijn keel
Behalve in mijn nachtmerries
Als ik 's nachts angstig gil


***Thank God, I left you***