Tijd na tijd
Het is stil in mijn geheugen
Maar de klok slaat heen en weer
Al weer wat tijd verdwenen
En wat minder hartenzeer
Tijd na tijd heelt alle wonden
Ooit geraakt, zoveel pijn
Kort geleefd, ooit verslonden
Maar steeds meer durf ik te zijn
Ik ben gemaakt tot in het heden
Wat ik ben, en wat ik wil
Begin ik langzaam weer te leven
Reacties op dit gedicht
| +lory+: | Vrijdag, april 13, 2007 00:00 |
| En toch hoorbaar, met je zachte mooie klank. Ik geniet weer eens van je, lieverd. Je mag zijn, verdient het te zijn, ik zou bijna zeggen "je moet" ;) Super dikke knuffel, heel mooi gedicht. Kus, Lory |
|
| am I still alive: | Woensdag, april 11, 2007 20:52 |
| Het helen van je wonden kan soms erg pijn doen. Maar stapje voor stapje kun je steeds meer genieten van jezelf, het leven, alles. Mooi verwoord! liefs |
|
| xUnkissed: | Woensdag, april 11, 2007 20:15 |
| Mooi zo ! Zo moet het ook ! Liefs en een warme knuffel, Catharina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: -MoonFlower- | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2007 | ||
| Thema's: | ||