Angst?
Hoor de stappen in het grint
het gefluit van de wind
in de kieren van het huis
juist als je alleen thuis bent.
Alles is anders door geluiden
opgezogen angsten van buiten
terwijl je zo zeker dacht te zijn
en angst had overwonnen.
Plotseling schiet een veldmuis
zo voor je voeten de kamer in
het is de bevestiging
alles komt tegelijk.
Stil zijn je woorden
dik je tranen van angst
juist jij die altijd zo sterk was
de kwaadheid op jezelf is een straf.
Iemand rommelt aan je deur
je hart slaat over van de schrik
trillend op je benen
wacht je wat komen gaat.
De deur gaat open
‘hallo, daar ben ik weer’
je neemt plaats op een stoel
met een diepe zucht.
‘Is er wat aan de hand.’
‘Nee, hoor alles goed.’
Waarom zouden angsten
toch blijven bestaan?
05-02-‘02/23:06
Reacties op dit gedicht
| ~Marina~: | Woensdag, februari 06, 2002 21:05 |
| angst... een naar, maar mooi iets, brengt je dichter bij jezelf, als je het eerlijk onder ogen wil zien... | |
| pramodah: | Woensdag, februari 06, 2002 20:32 |
| angsten versterk je gewoonlijk zelf door ze voedsel te geven en je moet mentaal al sterk staan om ze alleen te overwinnen........ pramodah |
|
| chrilo: | Woensdag, februari 06, 2002 11:44 |
| angsten blijven bestaan zolang je de confrontatie met ze niet aangaat. liefs......... |
|
| christina: | Woensdag, februari 06, 2002 06:33 |
| Sommige angsten zitten heel diep Vaak zijn de wonden genezen Littekens achter gelaten Liefs Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||