Onzeker…
Onzeker…
De zon schijnt.
De morgen verdwijnt.
De dag komt op gang.
Het maakt me bang.
Weer die onzekerheid.
Raak ik die angst nog kwijt.
Wil kunnen vertrouwen.
Een toekomst opbouwen.
Geen vragen die spoken.
Alleen een antwoord uitgesproken.
De zon schijnt.
De morgen verdwijnt.
De dag komt op gang.
Het maakt me bang.
Weer die onzekerheid.
Raak ik die angst nog kwijt.
Wil kunnen vertrouwen.
Een toekomst opbouwen.
Geen vragen die spoken.
Alleen een antwoord uitgesproken.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, april 12, 2007 19:56 |
| wie je dacht dat je was is weg, een beetje wordt ervan afgebroken, dan voeg je een volgende laag aan je persoonlijkheid toe, al doende met wie je ontmoet. hans |
|
| Br0ken_R00sje: | Donderdag, april 12, 2007 15:01 |
| geef het wat tijd... xx |
|
| zonnetje*: | Donderdag, april 12, 2007 10:26 |
| Prachtig! Sterkte* |
|
| switi lobi: | Donderdag, april 12, 2007 10:03 |
| Sterkte meis... Ik wens je desondanks een fijne dag. Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2007 | ||
| Thema's: | ||