Aan mijn innerlijke zelf
Ik wil je zoveel zeggen
Maar dat gaat niet in een keer
Het spijt me zo ontzettend
Want steeds doet het meer zeer
Ik wil alles op me nemen
Als het maar weg gaat, de pijn
Zo vaak probeer ik te ontkennen
En bijna durf ik niet meer te zijn
Want wat ik voel, is schuld
Schuld voor alles wat ik doe
Ik mag niet zijn, probeer te leven
Ik weet het wel, maar niet hoe
Soms voelt alles verkeerd
Soms raar, ik schijn overdreven
Met het enige wat ik probeer
Is enkel maar te leven
Reacties op dit gedicht
| +lory+: | Vrijdag, april 13, 2007 00:02 |
| Natuurlijk... en niemand houdt je tegen. Hetgeen jij (in mijn ogen) nu heel hard nodig hebt, is evenwicht. Ga door met proberen, alsjeblieft, je zult zien dat je kàn. Much love en hele dikke knuffel, Lory |
|
| Tuimelaar: | Donderdag, april 12, 2007 18:27 |
| knap gdicht. veel sterkte. | |
Over dit gedicht
| Auteur: -MoonFlower- | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2007 | ||
| Thema's: | ||