Op dat bankje
we dwaalden naar een andere plek in gedachten
waar van eenzaamheid en verdriet geen sprake was
een groep vlinders fladderde voorbij
daar zitten we dan met ons tweetjes op dat bankje
gehuld in een warm lentebriesje
allebei zo verlegen
we kusten elkaar
raakten elkaar aan
daar in het donker
op dat bankje
we dwaalden naar een andere plek in de tijd
het gevoel was heftig maar ook zo tender
want voelde mijn hart bonzen
na een lange tijd voelde ik dat weer
mijn kloppend hart
klopte alleen nog maar voor jou
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, april 13, 2007 15:16 |
| Jij droomt wat af. En meestal alleen maar hetzelfde ;=). Mooi. Liefs, sunset |
|
| kerima ellouise: | Vrijdag, april 13, 2007 15:16 |
| dromerig beeld waar het voelen de wereld overheerst ! liefs kerima ellouise |
|
| fran92: | Vrijdag, april 13, 2007 07:46 |
| wat mooi geschreven lieverd! dikke kuss fran92 |
|
| lonely 1: | Vrijdag, april 13, 2007 00:33 |
| mooi dromerig gedicht, liefs en knuffel, hilde xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 13 april 2007 | ||
| Thema's: | ||