een meisje van 20 ...
Een meisje van 20 ...
Ik ben er ondersteboven van
bij mijn dagelijks kaarsjes branden
lag daar een heel nieuw grafje dan
een meisje van 20 gedragen op zovele handen
haar grafje veel te klein
gecremeerd en de urne begraven
lag overvol bloemen een wit kleurenfestijn
een groot contrast met het grijs-zwart van andere graven
Haar zo jong nog zijn
brak me mijn hart
ik weet zo goed wat voor verschrikkelijke pijn
je voelt bij zo’n oneerlijke smart
Een meisje van 20 komaan
dat zou toch niet mogen
nog een gans leven moest ze gaan
eer ze aan haar eindbestemming moest komen
Soms denk ik God laat ons met rust
je hebt al meer dan genoeg je best gedaan
de dood heeft er al veel teveel in slaap gekust
waarom doe je dat jonge mensen nog aan
Ik ken het meisje helemaal niet
maar dit te zien laat sporen na
ik weet wat ‘t is zo’n verschrikkelijk verdriet
en voel de vreselijke pijn daarna
omdat ik op bijna hetzelfde stekje
mijn broer en zus achterliet
dus is dit kleine plekje
een hoopje van immens verdriet
Ik ben er ondersteboven van
bij mijn dagelijks kaarsjes branden
lag daar een heel nieuw grafje dan
een meisje van 20 gedragen op zovele handen
haar grafje veel te klein
gecremeerd en de urne begraven
lag overvol bloemen een wit kleurenfestijn
een groot contrast met het grijs-zwart van andere graven
Haar zo jong nog zijn
brak me mijn hart
ik weet zo goed wat voor verschrikkelijke pijn
je voelt bij zo’n oneerlijke smart
Een meisje van 20 komaan
dat zou toch niet mogen
nog een gans leven moest ze gaan
eer ze aan haar eindbestemming moest komen
Soms denk ik God laat ons met rust
je hebt al meer dan genoeg je best gedaan
de dood heeft er al veel teveel in slaap gekust
waarom doe je dat jonge mensen nog aan
Ik ken het meisje helemaal niet
maar dit te zien laat sporen na
ik weet wat ‘t is zo’n verschrikkelijk verdriet
en voel de vreselijke pijn daarna
omdat ik op bijna hetzelfde stekje
mijn broer en zus achterliet
dus is dit kleine plekje
een hoopje van immens verdriet
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Vrijdag, april 13, 2007 11:24 |
| Meisje toch, ik las het al, het raakt je diep zo een groot verdriet dikke kus Cobie met liefs |
|
| mums: | Vrijdag, april 13, 2007 10:18 |
| omdat je zelf dat verdriet kent, raakt het je vaak nog meer. bdankt voor je lieve mail meid en blijf genieten van al die kleine mooie geschenkjes die er nu ook buiten te vinden zijn. liefs mums |
|
| sensi: | Vrijdag, april 13, 2007 08:04 |
| Dé vraag hé, ... waarom mag de één langer en gelukkiger leven dan de andere ... Triest maar mooi geschreven! Groetjes |
|
| fran92: | Vrijdag, april 13, 2007 07:59 |
| heel veel sterkte ermee! liefs fran92 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: K@trien | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 13 april 2007 | ||
| Thema's: | ||