Gewoon
Gewoon
Gewoon gaan werken
Gewoon gaan eten
Gewoon gaan slapen
Gewoon 's morgens opstaan
Gewoon jezelf zijn
Gewoon je ding doen
Gewoon blijven ademen…
Het lijkt zo makkelijk maar dat is het niet
Het doet mij dagelijks verdriet
Op ieder plekje van mijn lichaam woont een traan
Ik kan het niet meer aan
Mijn gewoontes zijn niet gewoon meer
Nu doet angst mij zeer
Sterk genoeg om gewoontes te doorbreken?
Het is alleen de kracht die blijft ontbreken…
Gewoon gaan werken
Gewoon gaan eten
Gewoon gaan slapen
Gewoon 's morgens opstaan
Gewoon jezelf zijn
Gewoon je ding doen
Gewoon blijven ademen…
Het lijkt zo makkelijk maar dat is het niet
Het doet mij dagelijks verdriet
Op ieder plekje van mijn lichaam woont een traan
Ik kan het niet meer aan
Mijn gewoontes zijn niet gewoon meer
Nu doet angst mij zeer
Sterk genoeg om gewoontes te doorbreken?
Het is alleen de kracht die blijft ontbreken…
Reacties op dit gedicht
| vivika: | Maandag, april 16, 2007 19:31 |
| Herkenbaar voor mij....als angst alles overheerst is niks meer gewoon ook al is er niks om bang voor te zijn die eeuwige angst van waar het ook mag komen blijft!met de juiste behandeling kan het wel leefbaarder worden en sommigen genezen...een heel erge aandoening met weinig begrip ervoor dikke knuffel van mij |
|
| Claire Q: | Vrijdag, april 13, 2007 17:03 |
| mss nu wel ffe, dat kan. Je neemt vlinderr denk ik niet zomaar als schrijversnaam? Vlinder fladder de zomer tegemoet! liefs! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vlinderrr | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 13 april 2007 | ||
| Thema's: | ||