Altijd vrolijk, altijd blij,

Maar niemand weet mijn geheim.

Dat ik eraan onderdoor ga,

Een hart helen, gaat niet zonder lijm.

Ze zeggen, tijd heelt alles,

Maar waarom bij mij niet?

Waarom heb ik: liefde met tranen,

En alleen maar een stil verdriet?

Moe van alles,

De tranen, de liefde, ik kan het niet meer aan.

Het doet me zo’n pijn,

En ik kan er niks aan doen, kan het niet verslaan.

Ik wil me weer openstellen,

Maar het verdriet en de pijn houden me tegen.

Laat iemand mijn hart maken,

Laat me niet staan, in de kou en stromende regen.

Het enige wat ik kan doen,

Is aan hem denken.

Het vreet me op,

De gedachten, wat ik hem nog had kunnen schenken.

Mijn liefde met tranen,

Doet nog steeds wat ie wilt.

En ik kan er niks aan doen,

Tot ik genoeg tijd aan de pijn en het verdriet heb verspilt.

Liefde met tranen,

Dat is mijn waterval.

De ziel van mijn ogen,

Dat is mijn tranendal.