Ik zit alleen in het donker.
Plotseling zie ik een lichtpuntje in me leven.
Ik word nieuwsgierig.
Ik kom langzaam dichterbij.
Maar als ik erg dichtbij ben, word ik bang.
Bang voor wat er komen zal.
Bang voor het onbekende.
Dus ik ren weg, ver weg.
Dan komt het licht dichterbij.
Nog dichterbij…..
Het haalt me in.
Ik draai me om, om het onbekende te trotseren.
Ik sta te trillen op me benen.
Mijn hart bonkt snel.
Het licht onhult zichzelf.
Ik heb nog nooit zoiets gezien.
Deze schoonheid is oogverblindend.
Ik raak gefascineerd door het licht.
Het heeft me in haar macht.
Ik zou alles doen om ervoor te zorgen dat het nooit meer weggaat.