Wereldwijf
Wereldwijf.
Wie ooit in het duister heeft vertoefd
Waar de hel een paradijs lijkt,
Het geluk nooit heeft geproefd
En elke dag een nacht lijkt;
Waar je tegen een bord aanliep
Met: “’t Is mijn lijf dat altijd bloedt”
De put altijd onpeilbaar diep,
Je kent alleen maar tegenspoed.
Verward geraakt in eigen net
Waar de buit jou consumeert
Het op eigen benen niet meer redt;
Dan weet je dat je vegeteert.
Als dan plots iemand voor je staat
Je aankijkt, zegt zullen we wedden,
Want heus je bent het meer dan waard
Dan gaan we samen verder.
Zij je dan beide handen reikt,
Een siddering vloeit door je lijf,
De zon weer aan de hemel prijkt;
En dan ook nog zo een wereldwijf........
han janzen maart 2007
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: neznaj | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 14 april 2007 | ||
| Thema's: | ||