Ogen
Ogen
*voor Annette*
Je bruine ogen
Staren me aan,
Alsof je me kent
Maar niet weet waarvan
Je ogen herinneren me,
Aan een meisje,
Reeds gestorven
Een meisje zo mooi,
Dat niemand haar kon weerstaan
Nog nooit zag ik ogen,
Die zo op de hare leken,
Totdat, nou je raadt ’t al,
Ik jou ontmoette
En het deed pijn,
Om weer in die ogen te kijken
Maar vertel me nu,
Wie ben jij?
*voor Annette*
Je bruine ogen
Staren me aan,
Alsof je me kent
Maar niet weet waarvan
Je ogen herinneren me,
Aan een meisje,
Reeds gestorven
Een meisje zo mooi,
Dat niemand haar kon weerstaan
Nog nooit zag ik ogen,
Die zo op de hare leken,
Totdat, nou je raadt ’t al,
Ik jou ontmoette
En het deed pijn,
Om weer in die ogen te kijken
Maar vertel me nu,
Wie ben jij?
Reacties op dit gedicht
| Anouck ( Almost me): | Maandag, april 01, 2002 20:36 |
| Het heeft iets melancholisch, en daar hou ik nu net van... Liefs, |
|
| Machiavelli2002: | Donderdag, februari 07, 2002 22:00 |
| Zucht... Weer zo'n mooie... :):) Frats |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jeomar | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||