Het kleine meisje
Stil zat je voor je uit te kijken
Tranen rolde over je wangen
Hevig schokte je schoudertjes
Je was het nu al zat!
Maar je had nog zoveel jaren te gaan
Er werd nog zoveel verwacht…
Niemand zag het, jou kleine bange ogen.
Twee groene kijkers, die voor altijd
Gesloten wouden zijn
Volwassen worden dat wou je niet
Maar het moest toch..
Je kan je niet blijven verzetten
Niemand kon zich in je verplaatsen
Ze kregen geen hoogte van je
Tot dat iemand in de gaten kreeg wat je nou werkelijk had
Maar toen was het te laat
Je had roofbouw op je eigen lichaam gepleegd
Het verhaal van kleine meisje
was daarmee over en uit..