Eindelijk is het gelukt.
Het eerste mes recht door mijn hart.
En je wist niet van ophouden.
In een nacht vernietig je alles,
Wat we in al die jaren opbouwden…
Tuurlijk ging ik door het lint,
Tuurlijk zeg je dan de verkeerde dingen tegen degene die je zo bemint
Maar wat je deed was ook niet niets
Natuurlijk werd ik kwaad, deed ik iets
Wat elk normaal mens op dat moment zou hebben gedaan….
Maar het stomste van alles, vergeef ik je binnen een dag.
Zou ik alles doen voor het zien van jou lach.
Wij allen samen terug hier in huis.
Want ergens is het niet pluis…
Jij denkt dat je alleen bent,
En niemand jou wil helpen,
Maar dat gebeurd wel, en enkel mijn verdriet is niet te stelpen.
Alles wat er was maakte jij stuk,
Vaarwel gezinnetje, liefde en geluk…
En de hulp is alleen aan jou zijde,
Jij die mij zo laat lijden
Jij die dit zelf hebt gedaan..
Voor heel de wereld ben jij het slachtoffer,
En ben ik niet meer dan een offer.
Geduldig wacht ik tot je belt
Tot je rust hebt gevonden, en je hebt hersteld.
Tot je inziet wat je deed,
Want ik vergeef je al het leed..
Het enige wat ik wil is jou terug bij mij.
Je hand in de mijne voor het altaar.
Want je hebt altijd geweten voor jou en de kids ben ik altijd daar.
Dus smeek ik je nu,
Trek je mes nu terug,
Bel me alsjeblieft weer vlug..
Want dood ben ik nu nog niet, en de weg teug ligt nog steeds open,
Reageer vlug, laat ons weer hopen.
Want zonder jou kan ik echt niet…
Alsjeblieft Svetlana, doe me niet nog meer verdriet.
Jeffrey