Bootje
Ik zweef tussen,
dag en nacht.
Tijd krimpt in en,
rekt weer uit,
speelt geen rol.
Er is alleen nog de stroom,
van gedachten die onophoudelijk,
voortvloeit uit vandaag.
En op die stroom vaar jij in,
een bootje zo fragiel.
De wilde golven in mijn hoofd,
beuken op je in proberen je,
onder te dompelen.
Je bent niet op je plaats daar,
op de stroom van mijn gedachten.
Maar toch zink je niet en,
blijf je steeds weer opduiken.
In een bootje van verliefdheid.
dag en nacht.
Tijd krimpt in en,
rekt weer uit,
speelt geen rol.
Er is alleen nog de stroom,
van gedachten die onophoudelijk,
voortvloeit uit vandaag.
En op die stroom vaar jij in,
een bootje zo fragiel.
De wilde golven in mijn hoofd,
beuken op je in proberen je,
onder te dompelen.
Je bent niet op je plaats daar,
op de stroom van mijn gedachten.
Maar toch zink je niet en,
blijf je steeds weer opduiken.
In een bootje van verliefdheid.
Reacties op dit gedicht
| **irmani**: | Dinsdag, april 17, 2007 20:42 |
| Wie zei er ook alweer dat ik wijs was? Je eigen geschreven woorden al eens herlezen :P? Dankje daarvoor trouwens, ik leer er veel uit... Je hebt verdorie altijd gelijk! :) En verder ga ik met de mensen hieronder mee.. xx |
|
| Butterfly_*: | Dinsdag, april 17, 2007 18:32 |
| :)zo mooi..weet je,ik ga er niets meer over zeggen. Jij bent jij en zij is zij.Ik hoop voor jullie, dat jullie vrienden kunnen zijn. Liefs! xxx |
|
| Sky._: | Dinsdag, april 17, 2007 17:22 |
| Hee, Mooi geschreven. Lief dat je haar nog een kans hebt gegeven. Ik hoop dat alles geodkomt! Liefs, |
|
| Miguel_: | Dinsdag, april 17, 2007 12:55 |
| Zoek de dubbele bodem. | |
| Paiin_*: | Dinsdag, april 17, 2007 06:35 |
| Weer prachtig beschreven.. Soms is diegene idd niet op haar plaats, ze had kunnen verdrinken. maar de hoop en de sterke gevoelens binnenin, hielden haar boven water. |
|
