Nabije dood
Mijn tranen verstommen
Als ze snijdend in mijn ziel.
Een plek maken voor de kou
In mijn overwoekerde hart.
‘t Lichaam is verscheurd door pijn
Want de geest neemt ook dát over.
wanneer mijn verleden in
een treurige herhaling valt.
Hoe kón je mam, hoe kón je
Ons dit opnieuw aandoen?
De vochtigheid in dit leven
Doet mijn gelaat grauw wegtrekken
De duisternis van mijn zijn
Laat mijn ogen spreken
En ’t duurt niet lang meer nu
Voordat alles is heengegaan.
En alles wat nu is,
Niet meer zal zijn.
Als ze snijdend in mijn ziel.
Een plek maken voor de kou
In mijn overwoekerde hart.
‘t Lichaam is verscheurd door pijn
Want de geest neemt ook dát over.
wanneer mijn verleden in
een treurige herhaling valt.
Hoe kón je mam, hoe kón je
Ons dit opnieuw aandoen?
De vochtigheid in dit leven
Doet mijn gelaat grauw wegtrekken
De duisternis van mijn zijn
Laat mijn ogen spreken
En ’t duurt niet lang meer nu
Voordat alles is heengegaan.
En alles wat nu is,
Niet meer zal zijn.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: how*to*go | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2007 | ||
| Thema's: | ||