mijn plekje is de jouwe
Ik begon je te kennen
langzaam van je te houden
het acepteren zoals je bent
en zal worden in het leven
maar jij recht voor me
ik begin je weer te haten
walg van jou rotkop
wil je slaan tot het einde
wil je laten verdwijnen
niemand die zoeken kan
naar jouw woorden en daden
ik haat jou spiegelbeeld
ik zoek geen spiegels meer
alleen nog maar een plekje
ja, waar ik me kan verschuilen
en tot niemand een last ben .
Reacties op dit gedicht
| jasmienschrijft: | Dinsdag, april 17, 2007 19:44 |
| Mooi intens droef geschreven...ik hoop, dat je ook weer met andere zachte ogen in diezelfde spiegel kan kijken. Jasmien |
|
| arie: | Dinsdag, april 17, 2007 17:00 |
| Begin met loslaten meis.. (niet jezelf) Leer van jezelf te houden want dat ben je meer dan waard liefs, arie |
|
| xUnkissed: | Dinsdag, april 17, 2007 16:38 |
| Positief denken helpt al heel veel. Heel veel sterkte meis! Liefss Catharina |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, april 17, 2007 15:25 |
| kom nou meisje, je weet toch beter kruip uit je schulp recht je rug en ga er voor, je kunt het want je bent een doorbijtertje, dat heb je ons allang laten zien. |
|
| Ria -rimpeling-: | Dinsdag, april 17, 2007 14:56 |
| Ik denk dat jij jezelf het meest tot last bent,je zult toch eerst jezelf moeten accepteren,hoe moeilijk dat ook is,veel liefs Ria | |
| Fairouz: | Dinsdag, april 17, 2007 14:33 |
| Hoe droevig is dit Fairouz | |
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2007 | ||
| Thema's: | ||