Dood als verlossing..
Dood als verlossing..
Ineengekrompen van de pijn,
nat van de zwarte regen,
bibberend van de wind,
bevroren door de kou,
lag ze op de grind..
Etterende oogjes,
snotterende neus,
overal bloedende wonden,
amper bedekt met kleren,
zo hebben we haar gevonden..
Misbruikt,
afgeranseld,
gemarteld,
gemanipuleerd,
geschonden..
Mentaal volledig in de war,
schrik van alles en iedereen,
gromt als je in haar buurt komt,
weent als ze alleen is,
trauma's aan haar verbonden..
Praten wil ze niet,
wil het liefst alles ineens vergeten,
ze laat je naar't verleden raden,
maar niets zal ze lossen,
wordt volledig verteerd..
Langzaam gaat ze ten onder,
ook al weet ze dat we er voor haar zijn,
pijn overwint haar volledig,
wij blijven erbij,
enkel ons vertrouwen heeft ze geleerd..
Rotzakken! We kunnen gerust zonder,
nu gaat ze door jullie kapot!
Een groot mirakel dat ze't overleefd had,
maar de dood is misschien een verlossing,
voor dit kleine wonder..
(06-02-2002)
Reacties op dit gedicht
| lorietje: | Donderdag, februari 07, 2002 20:37 |
| prachtige verwoordingen!! | |
| Hans Winter: | Donderdag, februari 07, 2002 00:29 |
| Zolang ze voor iemand nog een wonder is, heeft ze een kans. |
|
| Ton Rijkers: | Woensdag, februari 06, 2002 21:02 |
| Hallo V@mpke, Heel...heel mooi ondanks de tragiek.....Groetjes, Ton Rijkers |
|
Over dit gedicht
| Auteur: (V@MPKE) © | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||