Lever vol gaten,
Geschoten door drank
Een spuit,
Vertelt haar verhaal.
Maar walgt van zichzelf
In eenzaamheid
Verblijft hij dan met getrokken
Mensen van kilheid.
Die sarren in eenvoud
Van menswaardige
Verleidingen
De klok die tikt
Die tikt te snel
En komt neer bij de chaos
Onder sporen van de dode
Weg loopt in stijl
Naar grond gekeken
De bloemen schitteren
In smartregen van mensen
Die verkankert toekijken.