De woorden “houden van”
hebben nooit mijn mond
kunnen verlaten want
dat waren niet de juiste.

Het gevoel van kriebels
door verliefdheid veroorzaakt
heb ik niet durven voelen
want zover was het nog niet.

Verwerken was niet aan de orde
want er ging niks kapot bij het spreken
van de waarheid en jouw toekomst,
maar toch brak er iets bij mij vanbinnen.

Hoewel ik jou niet kwijtraken zou
en we alles bij het ouden gingen houden,
(althans, wel zonder kriebelen en zoenen)
is de hoop voor de toekomst verdwenen welke ik
nog niet lang geleden uit een stoffige doos had gehaald.

Mijn verlangen naar de gesprekken is nog niet verdwenen
want die waren altijd geweldig, met of zonder gedachten.
en ondanks dat het niet gaat veranderen,
heb ik jou deze week nog niet buiten msn gesproken…

Niet verliefd,
wel intense band,
wat niet meer worden kan,
enkel kan breken (of blijven)