vlinders van papier
stokstijf blijf ik staan,
genageld aan de grond,
gierend door m'n lichaam,
gaan vlinders in het rond.
stevig klopt mijn hart,
als de utopie verbloemt,
dan is het moment een dag,
zoals m'n hart een dag bedoelt.
maar stokstijf blijf ik staan,
bijtend op mijn tong,
en het zal ook niet zo gaan,
want ik praat niet met mijn mond.
roerloos staan de woorden,
op papier geschreven,
en nooit zal het worden,
wat ik op papier blijf beleven.
Reacties op dit gedicht
| Panta Rhei: | Woensdag, april 18, 2007 00:26 |
| Eerste twee strofe''s erg sterk, daarna zakt ''t een beetje in. | |
| MayadeBij*: | Dinsdag, april 17, 2007 23:53 |
| oh heerlijk! doe mij zo´n man :) die lekker stil kan zijn (zodat ik ernstig snel verder kan ratelen haha) kus! | |
Over dit gedicht
| Auteur: spar | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2007 | ||
| Thema's: | ||