Knal
wandel door het bos
dit keer niet met een bijl
maar met een koffer en een schep
wat zo zwaar is
dat ik last krijg van mij rug
heb een mooi plekje gevonden
en begin te graven
zo diep ben ik nooit eerder geweest
kom even tot mezelf
en smijt die koffer in die gegraven kuil
en ik huil
kijk met angstige ogen naar die schep
geef hem aan jou
en je knalt hem tegen mijn hoofd
vaarwel mijn lief
ondanks alles blijf ik bij je
dat heb ik je beloofd
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 18 april 2007 | ||
| Thema's: | ||